We kregen als vakbond de vraag om een statement mee te ondertekenen in solidariteit met het Palestijnse volk. Wij denken inderdaad dat het nuttig is dat er rond dit thema een standpunt komt vanuit de UGent-gemeenschap, en waren dan ook bereid dit statement te ondertekenen.
Wij volgen de stelling dat een “neutraliteit” in dit conflict helaas betekent dat de fundamenteel ongelijke krachtsverhoudingen tussen de Israëlische staat en het Palestijnse volk in stand wordt gehouden: er is een wezenlijk verschil tussen het geweld van de bezetter, en het verzet van de onderdrukte. Dit statement mag echter in geen geval gelezen worden als enige vorm van steun voor Hamas.
Als vakbond zijn wij duidelijk: Hamas is een reactionaire organisatie, die een verschrikkelijke track record heeft op het gebied van mensenrechten, de positie van de vrouw of LGTBQI in Palestina, en van geweld tegenover vakbonden en de georganiseerde arbeidersbeweging. Wij denken niet dat deze organisatie een duurzame toekomst biedt voor het Palestijnse volk.
Tegelijk hebben we veel begrip voor de woede en onmacht van de Palestijnse bevolking, die zich verzet tegen een gewelddadige bezetting door de Israëlische staat.
We gaan in grote lijnen akkoord met het statement dat we ondertekenden, maar stellen toch een aantal kanttekeningen bij de oproep naar een boycot.
We moeten hierbij zeer goed opletten dat zo’n boycot ook de Israëlische bevolking niet verder in de handen drijft van haar rechtse regering. Die bevolking kan en moet immers een cruciale rol spelen in het beëindigen van het conflict.
Als vakbond roepen wij dan ook op tot actieve solidariteit tussen de arbeidersbeweging in Israël en in Palestina om dit conflict te stoppen. De vakbondsbeweging in Israël zou standpunt moeten innemen tegen de bezettingspolitiek van de Israëlische staat, en tegen de voortdurende militaire agressie. Ze moet dit koppelen aan een sociaal plan voor de Israëlische bevolking, gebaseerd op vrede en sociale rechtvaardigheid, en daarmee de strijd aanbinden tegen de rechtse Israëlische regering.
Indien ze dat doet, kan ze de hand reiken aan de Palestijnse arbeidersbeweging om samen een duurzame en sociale vrede te bewerkstelligen.
De tekst van het ondertekende statement kunnen jullie hieronder terugvinden.
Statement in solidariteit met het Palestijnse volk
Als vakgroepen, onderzoeksnetwerken, instituten en individuele medewerkers, onderzoekers en docenten van de Universiteit Gent veroordelen wij de gewelddadige Israëlische aanvallen op de Palestijnse bevolking in de Gazastrook, op de Westelijke Jordaanoever en binnenin Israël. Wij betuigen onze solidariteit met het Palestijnse volk dat zich sinds 1948 verzet tegen een bevolkingskoloniaal regime dat zich schuldig maakt aan etnische zuiveringen, landannexaties, bevolkingstransfers en apartheid.
Velen onder ons verdiepen zich in historische en actuele processen van (de-)kolonisering, in mensenrechten en (internationale) politiek, in (mondiale) vormen van sociale, raciale en genderongelijkheid. Velen onder ons werken ook nauw samen met academische en andere maatschappelijke partners in het Globale Zuiden, waaronder Israël/Palestina. Deze samenwerking en onderzoek heeft ons geleerd dat het onmogelijk is om onbewogen te blijven in situaties van manifeste (neo-)koloniale onrechtvaardigheid. Een misleidende houding van ‘neutraliteit’ ten aanzien van dit onrecht legitimeert enkel de ongelijke machtsverhoudingen en de voortdurende schending van mensenrechten. Dat gaat lijnrecht in tegen de waarden en normen die ook wij als UGent community hoog in het vaandel dragen.
Wij veroordelen dan ook ten stelligste het gebrek aan politieke actie van de Belgische regering en de Europese Unie tegen de flagrante schendingen van het internationaal recht door Israël, de illegale politiek van nederzettingen en de discriminerende wetgeving tegen Palestijnse burgers in Israël. Wij stellen evenzeer de misleidende berichtgeving in de Belgische media aan de kaak die het oplaaiend geweld in Israël/Palestina steevast blijven voorstellen als moeilijk te begrijpen ‘clashes’ tussen twee gelijke partijen, als een ‘conflict’ tussen Hamas en Israël. Op die manier negeren we de ware aard van de Israëlisch/Palestijnse kwestie: die van bezetter tegenover onderdrukte, die van kolonisator tegenover gekoloniseerde.
De recente dreiging tot illegale huisuitzettingen van Palestijnse gezinnen in Sheikh Jarrah, de bestorming van de Al Aqsa moskee tijdens de maand Ramadan, de gewelddadige repressie van Palestijnse protesten binnen en buiten de Groene Lijn en het bombarderen van de compleet ontredderde bevolking in Gaza, zijn geen geïsoleerde feiten. Zij maken deel uit van een structureel proces van Israëlische kolonisatie en ontmenselijking van het Palestijnse volk.
Als we de recente debatten over dekolonisering in media en de oproep van onze eigen studenten om ook onze universiteit te dekoloniseren ernstig nemen, dan kunnen we niet blind blijven voor één van de meest duidelijke voorbeelden van koloniale continuïteit. Wij roepen dan ook iedereen op, zowel binnen als buiten onze universiteit, om hun steun te betuigen aan het Palestijnse volk en hun recht op vrijheid en zelfbeschikking. Eén concrete mogelijkheid is om gehoor te geven aan de oproep van onze Palestijnse collega’s om sancties en een boycot tegen Israël te ondersteunen zolang ze doorgaat met haar koloniale politiek. De bezetting moet stoppen.
Een Arabische, Franse en Engelstalige versie van deze tekst, samen met de lijst van ondertekenaars, is terug te vinden via deze link.