Hogescholen gijzelen arbeiders
Ruim een jaar nadat de CAO II voor het personeel van het hoger onderwijs werd afgesloten, weigeren de hogescholen nog steeds de overeengekomen maatregelen uit te voeren.
Op 12 december 2006 werd, na moeilijke en dagenlange onderhandelingen in het Vlaams Onderhandelingscomité voor het hoger onderwijs (VOC), eindelijk de CAO II voor het personeel van het hoger onderwijs afgesloten.
We berichtten reeds vroeger over de inhoud van deze cao, waarvoor alle vakbonden een protocol van akkoord hebben afgesloten. Bij onderhandelingen in het VOC zijn niet alleen de politieke overheid en de vakbonden aan zet, maar zijn ook de besturen van de instellingen voor hoger onderwijs als evenwaardige partners betrokken. CAO II werd met akkoord van de Vlaamse minister van Werk, Onderwijs en Vorming, Frank Vandenbroucke (sp.a), én van de besturen van de Vlaamse universiteiten en hogescholen, afgesloten.
Bediendecontracten
Eén van de belangrijkste eisen van de vakbonden was de omzetting van alle arbeiderscontracten van het ‘arbeiderspersoneel’ van de instellingen van hoger onderwijs in arbeidsovereenkomsten voor bedienden. De tekst van de cao begint als volgt: "Het onderscheid in het Belgisch arbeidsrecht tussen arbeiders en bedienden wordt reeds lang in vraag gesteld". Daarna volgt het akkoord dat instellingen van hoger onderwijs geen contracten met een arbeidersstatuut meer afsluiten en dat alle arbeiderscontracten – mits instemming van de betrokken personeelsleden – worden omgezet in een bediendecontracten. Daarna volgt de bepaling dat de minister alle kosten van deze maatregel bij de overheid legt en wordt de wijze waarop hij deze maatregel zal betalen, beschreven. Ten slotte wordt de datum van uitvoering vastgelegd: "uiterlijk op 1 januari 2008".
Deze maatregel is niet alleen inhoudelijk een belangrijke stap vooruit in een gelijkwaardige behandeling van alle (contractuele) personeelsleden, maar betekent voor de betrokken personeelsleden vooral de afschaffing van de carensdag, een gewaarborgd maandloon en andere, ruimere opzeggingstermijnen bij ontslag.
Hogescholen doen niet mee
Universiteiten en hogescholen hadden ruim een jaar de tijd om deze administratief eenvoudige maatregel uit te voeren. Een aantal universiteiten had dit kunstmatig onderscheid tussen haar werknemers al jaren eerder afgeschaft. De laatste in de rij, de Universiteit Antwerpen, voerde als trouwe cao-partner deze maatregel stipt uit en zette vóór eind 2007 alle arbeiderscontracten om in arbeidsovereenkomsten voor bedienden.
Hogescholen blijken echter geenszins van plan om deze cao-maatregel, die ze mee hebben ondertekend, uit te voeren en ze doen dit in de praktijk ook niet. Onder meer uit een brief van de VLHORA, de koepel van alle hogescholen, blijkt waarom.
De ‘gesubsidieerde vrije hogescholen’ herbeginnen de discussie van voren af aan en betwisten dat zij door de cao gebonden zijn. Wat de financiering van deze vrije instellingen betreft, ‘ligt de lat’ minstens ‘gelijk’. De Vlaamse Gemeenschap betaalt met andere woorden evenveel voor deze vrije instellingen als voor de gemeenschapsinstellingen (de zogenaamde ‘autonome’ hogescholen). Dit komt neer op: dezelfde rechten, maar niet dezelfde plichten. Uit de discussie leerden we dat hun arbeiderspersoneel nu al tot 11% minder betaald wordt dan arbeiderspersoneel van de autonome hogescholen en nog willen ze verder gaan.
Solidariteit
De autonome hogescholen (de Hogeschool Gent, de Hogeschool West-Vlaanderen, de Hogeschool Limburg, de Hogeschool Antwerpen en de Erasmushogeschool van Brussel) slaan ons met verstomming. Voor hen is de uitvoering van de cao noch juridisch, noch financieel een probleem. Hoe slagen ze er dan in zich te verantwoorden voor het feit dat ze de cao niet uitvoeren? Antwoord: ze verklaren zich ‘solidair’ met de vrije instellingen en vertikken het om ook maar één stap in de richting van cao-uitvoering te zetten. Niet de solidariteit met het eigen personeel is een issue, wel de valse solidariteit met andere instellingen.
Ondertussen krijgen de betrokken personeelsleden geenszins waar ze sinds 1 januari van dit jaar recht op hebben. De ACOD vraagt zich af wanneer de minister zal ingrijpen. Of is het mogelijk een cao zomaar aan je laars te lappen? Het personeel is zoveel ontrouw en misprijzen beu en heeft beslist te mobiliseren.
Hier vind je de volledige cao-tekst
Peter De Keyzer en Hilaire Berckmans
Bron : ’http://www.acodonline.be/Artikels/TribuneDetail.aspx?nr=1375 NewsGroupID=3’