Op vrijdag 15 maart stuurde de UGent een mail naar al haar personeelsleden om te melden dat de universiteit werd genomineerd voor de prijs van werkgever van het jaar. De ranking voor deze prijs zou gebeuren op basis van de beoordeling van het interne personeelsbeleid van de kandidaat-instelling. De UGent roept bovendien op om anderen aan te zetten hun stem uit te brengen voor onze instelling zodat deze ook kans maakt op de publieksprijs. ACOD ontving deze mail met verbazing, gelet op de nog talrijke mistoestanden op personeelsvlak, die door heel wat mensen aan onze instelling ondervonden worden.
Deze aankondiging van de UGent is een heuse slag in het gezicht van de talrijke personeelsleden, zowel op de faculteiten als in de centrale administratie, die met tijdelijke contracten voor de instelling werken. Hoewel zij in vele gevallen reeds jaren voor de UGent werken, en het vaak al van in het begin duidelijk is dat hun taken niet tijdelijk maar blijvend van aard zijn, krijgen zij toch geen vaste tewerkstelling. Deze personeelsleden krijgen geen enkele werkzekerheid, en moeten veelal wachten tot enkele weken, en soms zelfs dagen, voor de afloop van hun huidige contract, alvorens zij uitsluitsel krijgen over hun verdere tewerkstelling. Daarnaast hebben zij ook nog vele andere nadelen ten opzichte van hun vaste collega’s. Een overzicht hiervan kan je vinden op de website van ACOD UGent.
Deze werkwijze is volstrekt onaanvaardbaar. De voortdurende opeenvolging van contracten van bepaalde duur is in vele gevallen ook gewoonweg onwettig. Een aantal recente gerechtelijke uitspraken in door ACOD aanhangig gemaakte concrete dossiers hebben dit reeds uitgewezen. De UGent past dergelijke onwettige praktijken niet alleen toe, maar durft het bovendien aan om de terechte vraag naar een opzegvergoeding juridisch aan te vechten wanneer de betrokken personeelsleden deze stellen op het moment dat hun contract niet meer wordt verlengd.
De problematiek van de tijdelijke contractuele personeelsleden is de grootste tekortkoming van de UGent op personeelsvlak, maar niet de enige. Het is ons echt een raadsel hoe de UGent een kans kan maken op een prijs voor het beste personeelsbeleid, als er van een dergelijk beleid absoluut geen sprake is aan deze instelling?
De positieve mogelijkheden die de UGent biedt aan haar vaste personeelsleden zijn grotendeels losstaande zaken, veelal ingegeven door de praktijken van een andere overheid en zo goed als altijd maar bekomen na syndicale strijd. Een eigen coherente visie op het personeelsbeleid is er gewoonweg niet. Momenteel zijn de meeste personeelsleden afhankelijk van de goodwill of steun van hun leidinggevende, veeleer dan van bewuste beleidskeuzes van de instelling.
Waar er wel sprake is van centrale procedures geven deze in de faculteiten vaak aanleiding tot een bureaucratisering, zoals bij het nieuwe loopbaanmodel voor ZAP, waarbij men alle activiteiten van de betrokkenen op een kruideniersweegschaal probeert te meten. Het globale functioneren van het personeelslid komt blijkbaar op de tweede plaats.
Het gebrek aan langetermijnvisie blijkt ook bij de aanwerving van personeelsleden. Dat de UGent op absurde wijze gebruik blijft maken van tijdelijke aanwervingen voor structurele functies is hier reeds een belangrijk element van. Het risico dat iemand met jarenlange ervaring plots uit de instelling verdwijnt is op deze manier heel erg groot. Voor onderzoekers wordt zelfs geen moeite gedaan om hen een loopbaanperspectief aan te bieden. De voortdurende opeenvolging van onzekere posities is niet enkel nadelig voor het personeelslid in kwestie, maar zelfs bekeken vanuit het standpunt van de UGent zelf is dit een heel dwaze manier om met haar personeel om te gaan.
Daarnaast gooit de UGent jaarlijks massa’s geld door vensters en deuren om bijvoorbeeld externe selectiekantoren te betalen die duizenden euro’s vragen om kandidaten aan te dragen die reeds voor de UGent werken, en om consultants te betalen voor werk dat ook perfect door eigen vast personeel zou kunnen worden uitgevoerd, voor een fractie van het betaalde bedrag!
Ook de andere gevallen van outsourcing, zoals de schoonmaak en de technische ondersteuning, zijn allerminst positief gebleken, zowel voor het betrokken personeel, als voor de UGent zelf. Op het vlak van loopbaanbegeleiding, combinatie werk-gezin, telewerk, welzijn op het werk, ... is het eveneens nog steeds ver zoeken naar een concreet beleid dat op de werkvloer merkbaar is.
ACOD blijft alle voornoemde zaken systematisch op de agenda plaatsen, en vertrouwt erop dat de UGent zich wel degelijk bewust is van de aangehaalde pijnpunten. ACOD interpreteert deze mail van de rector dan ook liever in de zin dat er spoedig een einde komt aan deze talrijke problemen, zodat de UGent op korte termijn terecht een werkgever van het jaar zou kunnen worden.